γυναίκες του πρόχειρου λόγου
Εκδόσεις: KOAN 2005 [...] Ο κόσμος του Μιχάλη Αναστασίου χωρίζεται σε αυτό το μαύρο και το άσπρο. Το μαύρο που περιβάλλει τα γυμνά γυναικεία σώματα κρύβει το άγνωστο άσπρο, το κυοφορεί, το φέρει, είναι η μήτρα που γεννά την κίνηση και το φως. Χωρίς το μαύρο, η εικονιζόμενη μορφή στο άσπρο δεν υπάρχει, και το αντίθετο πάλι: το λευκό (Αιθήρ) υπάρχει προς χάριν και εξ αιτίας του μελανού (Έρεβος), που το γεννά και το προβάλλει όπως ακριβώς στις αρχαίες ελληνικές κοσμογονίες. Στις «Γυναίκες του πρόχειρου λόγου» οι στίχοι του Μιχάλη Αναστασίου ακούγονται άλλοτε σαν τρυφερός ψίθυρος που αναβλύζει από βάθος στοάς ορυχείου, άλλοτε σαν λαχάνιασμα και βουητό βουνού σε απότομη πλαγιά. Ο στίχος συνομιλεί με τα κενά του μαύρου και με τα κενά του άσπρου και συχνά μεταμορφώνεται σε περίτεχνο πλαίσιο: γίνεται το κάδρο που επιμένει να προστατεύει, να αναδεικνύει, να εξορκίζει εν τέλει το είδωλο, δίπλα στο οποίο φωτογραφίζεται. Γιατί ένα γυναικείο σώμα ποτέ δεν ολοκληρώνεται; Πού βρίσκεται το κομμάτι που εμείς δεν βλέπουμε; Βρίσκεται εκτός κάδρου; Βρίσκεται στο απόλυτο μαύρο που το περιβάλλει; Χάνεται στο άπειρο, εκτός περιοχής της μνήμης; Πώς ολοκληρώνεται ένα γυναικείο σώμα; Ο Μιχάλης Αναστασίου με τις εικόνες και τους στίχους του μας καθιστά κοινωνούς ενός βιωματικού, προσωπικού ημερολογίου όπου ιστορεί αποκλειστικά ακραία καιρικά φαινόμενα. Στο σημείο που οι θερμές αέρινες μάζες συναντούν τις ψυχρές μάζες, σε αυτό ακριβώς το σημείο σχηματίζεται ο στίχος και σχηματίζεται η φωτογραφία. [...] Λευτέρης Ξανθόπουλος
|
αποσπάσματα από το βιβλίοείδα πολλά είδα κοντά θολά έβλεπα σαν από τ’ όρθιο τσουβάλι που μέσα του μάζευε στιγμές ______ σ’ ευχαριστώ να πω αντί σ' ευχαριστήθηκα όλα δικά σου ______ πρόσωπα εξωτερικού χώρου νεράιδες κήπου τα κορμιά του κρεβατιού μου το ένα πάνω στο άλλο δεν πονάνε; ______ είδα τον πατέρα της στον ύπνο μου και μου ’πε για τους παλιούς της έρωτες συχώρα την ______ πώς να πετάξω με μουδιασμένο χέρι τη σφαίρα το δίσκο το ακόντιο στο διπλανό δωμάτιο θα φτάσω έρποντας ______ έχασα τον ύπνο μου μες στο βαθύ πηγάδι στην άκρη ακρούλα μια στάλα σώμα απόμεινα ______ ... απόψε που το ηφαίστειο θα σκάσει με λυγμούς απ’ τη χαράδρα να πιω τη λάβα να προλάβω θεία μετάληψη ______ με λέξεις άθλιες πρόστυχες χυδαίες λόγια υπέροχα μου θύμισες |
(αφισέτα βιβλίου)_________
... βόλτες περίπατοι κατηφοριές φωνές βρισιές σιωπή βουβό λαχάνιασμα εσύ φταις ακόμα και για το καλό η γυναίκα μου κοιμάται ου τόπος μου _________ γλυκό αυγό της μέλισσας η ζήλεια αφιέρωμα στην τρέλλα απ’ τη σωστή γραφή των ημερών κρατάω μόνο το κρεβάτι με ένα βήτα _________ φεύγω είναι σωστό; έτσι κι αλλιώς η συμμετρία στο βήμα έχει χαθεί _________ με γδύσατε μου πήρατε τη φωνή με κανέναν δεν τα χάλασα γαμόσταυροι |
| μιχάλης αναστασίου |
|
